Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen. Mijn man en ik zijn 43 jaar bij elkaar. Vlak voor ons trouwen in 1974 leerde hij iemand anders kennen en twijfelde of hij nog wel met me wilde trouwen. We zijn toch getrouwd en nu na al die jaren en door het programma Memories, wilde hij weten hoe het met die vrouw zou zijn gegaan in haar leven. Hij is naar haar op zoek gegaan zonder dat ik daarvan wist en heeft haar gevonden. In die periode is zij weduwe geworden en stond na anderhalf jaar wel weer open voor een ontmoeting. Hij heeft mij verteld dat hij haar had gevonden en ik heb hem gesmeekt die ontmoeting niet door te laten gaan, omdat het vroeger niet goed afgesloten was. Hij is toch naar die ontmoeting gegaan en ik was daarvoor al 7 kg. afgevallen door de spanning en verdriet dat hij geen rekening met mij hield.
De 1e ontmoeting was leuk, zei hij en de 2e was al stiekem. Ik kwam er vrij snel achter door allerlei stiekeme telefoontjes, zij belde onder een vreemde naam en toen ik zei wie er gebeld had, zei hij dat hij die persoon op een begrafenis had ontmoet. Niet waar! hij had die begrafenis aangegrepen om stiekem naar haar toe te gaan.
Er is toen een heleboel gebeurt en heel veel vernederingen naar mij. Hij had geen passie meer voor me, wilde niet meer met me gezien worden, voelde niets meer voor me als vrouw, meer als zus etc.
De eerste ontmoeting was april 2010 en in oktober van dat jaar ben ik op zijn aanraden met mijn dochters naar Turkije gegaan. Hij heeft me bezworen op het leven van mijn kinderen en kleinkinderen dat hij niet naar haar toe zou gaan. Aangekomen in Istanbul kreeg ik een telefoontje dat mijn vader een hartstilstand had gehad. Ik probeerde mijn man te bellen om naar mijn moeder te gaan en uit te vinden hoe het er voor stond. Hij was nergens te bereiken en ik wist het nr. van zijn vriendin. Je raad het al, hij had toen ik mijn hielen had gelicht, dat weekend aangegrepen om bij haar door te brengen. Op de dag dat mijn vader overleed vertelde hij me dat hij voor haar koos en op de dag van de crematie, in het bijzijn van onze kinderen is hij bij me uitgetrokken. Hij heeft toen een flat gehuurd en stond wel telkens voor de deur omdat hij naar me verlangde/ heimwee had. In maart 2011 is hij weer teruggekomen en 2 dagen daarna overleed zijn vader. Ook die crematie heb ik geregeld en zelfs zijn toespraak geschreven. Op zondag overleed zijn vader, vrijdags werd hij gecremeerd en de woensdag erna vertrok hij weer naar zijn vriendin.
In april 2011 is hij bij haar gaan wonen, is bij mij uitgeschreven, ander rekeningnr. etc. Iedere week belde en sms-te hij dat hij terug wilde, maar kwam het weekend dan durfde hij niet, zijn vriendin had zo´n invloed dat ze hem telkens weer ompraatte. Ik ben door een hel gegaan en heb geprobeerd weer een eigen leven te beginnen, ben weer uit gegaan en heb iemand leren kennen. Mijn man is dat te weten gekomen en op een avond dat ik een afspraak had, stond hij ineens in de kamer via de achtertuin. Mijn afspraak nam de benen en mijn man zei dat hij me niet kwijt wilde aan een ander, terwijl hij zelf die dag terug kwam van vakantie met zijn vriendin. In oktober is hij weer teruggekomen, ik weet dat mijn verstand zegt dat ik dat niet moest doen, maar mijn hart zegt anders. We zijn het aan het proberen maar het gaat zooooooooo moeizaam. Hij is zijn vriendin geld verschuldigd en ze blijft hem maar lastig vallen. Intussen valt de hele familie uiteen. Mijn kinderen zijn er eigenlijk tegen, die zeggen dat gaat niet meer werken. Hij is in die tijd van vertwijfeling een paar maal flink handtastelijk geweest en zijn bezorgd over me. Hij heeft geen weerstand tegen zijn vriendin en ze blijft hem maar achtervolgen. Dat heeft zelfs als resultaat gehad dat hij met een ambulance moest worden weggebracht met een vermeend hartinfarct. Het bleek een paniekaanval te zijn, maar klachten blijven. Ik zelf ben ruim 30 kg. afgevallen en wil wel maar ben zo aan het twijfelen. Hij heeft zo vaak en zo veel gelogen, ik weet dat hij flink depressief is en in het verleden heeft hij een tumor in zijn hoofd gehad, daardoor denk ik vaak, hij is zichzelf niet. Maar ik weet niet of ik het hem allemaal kan vergeven en of ik hem nog ooit kan vertrouwen. Ik wil wel, maar voor alsnog lukt het me niet. We hebben ook flinke financiele problemen en die zijn voornamelijk mijn schuld, daar verwijt hij me nu van alles over. HELP!!!!!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
